Nadat hy by die Tokio Paralimpiese Spele vierde – met ‘n nuwe Afrika-rekord in die F45-gewigstoot – geëindig het, moet Maties studente-atleet Kerwin Noemdo ’n paar groot besluite neem in die aanloop tot die volgende Paralimpiese Spele in Parys.
“Dit gaan alles oor finansiële ondersteuning,” het Noemdo gesê.
“Ek weet ek kan ’n medalje in Parys wen. Ek weet ek kan ’n goue medalje in Parys wen. Maar dit is as ek een of ander vorm van finansiële steun kry om die vryheid te hê om heeltemal op my sport te fokus. As ek dit nie kry nie, sal ek ’n voltydse moet werk kry, en dan kyk hoe ek my atletiek in hierdie skedule kan inpas. Dit is nie iets wat onmoontlik is nie, maar dit was duidelik by die Paralimpiese Spele dat die bestes in elke sport, professionele atlete is.”
In die weke sedert hy teruggekeer het van Japan, het Noemdo die tyd gebruik om sy voete te vind na die Paralimpiese Spele en op hoogte te bly van die nagraadse studies. Hy doen ook afrigting by skole.
“Ek probeer weer gewoond raak aan dinge soos dit was voordat ek weg was, maar dit is anders. Ek het in die aanloop tot die Spele en tydens die Spele in borrels geleef. Ek was voortdurend in ’n omgewing saam met mense wat soos ek totaal en al gefokus het om hul bes te doen by die Spele. Die werklike wêreld het nie bestaan nie … dit het alles oor die Spele gegaan. Daar is beslis tans onttrekkingsimptome!” het Noemdo gesê.
As hy terugkyk na die Spele self, sê Noemdo hy het soveel as moontlik probeer beleef, al was dit nie so maklik nie.
“Daar was natuurlik baie Covid-beperkings, maar my kompetisie was nogal laat in die Spele, so ek was die heeltyd daarop gefokus om gereed te wees vir my nommer. En toe is dit in ’n breukdeel van ’n sekonde verby! Ek het myself afgevra ‘Is dit dit?’
“Ek sou meer interaksie met ander wou gehad het, maar ongeag het ek ’n wonderlike ervaring gehad,” het Noemdo vertel.
Vir Noemdo was die vierde plek bietjie frustrerend, maar as hy na die groter prentjie kyk, is hy ’n tevrede man.
“Dit was nog altyd ’n droom van my om aan die Paralimpiese Spele deel te neem, en nou kan ek uiteindelik myself ‘n Paralimpiese deelnemer noem … iets wat niemand van my kan wegneem nie.”